IMPRESJE - CZĘŚĆ 1

Skoro impresje, to musi być - choć trochę subiektywnie. Większość zdjęć z utworzonego przez nas wielkiego albumu podgórzan niesie - oprócz oczywistych cech emocjonalnych - określony ładunek treści dokumentalnych, często dotyczący wielu wątków i zagadnień. Ważnych dla dziejów naszej dzielnicy.

Tym razem skupmy się bardziej na refleksji niż na dokumentalnym przekazie. Na refleksji, która skłania do innego patrzenia, innego myślenia, do dostrzegania tego, co ukryte trochę głębiej. I zależy w dużej mierze od naszego serca i ducha, od naszej wrażliwości, także estetycznej, doświadczeń życiowych. Tu odsłona pierwsza tego trochę subiektywnego spaceru po Podgórzu.

Te dwa ujęcia z lat 50. XX w. można uznać za panoramy Podgórza, mimo że na horyzoncie widać gmachy starówki. To szerokie ujęcie od strony torów kolejowych, z Toruniem w tle, ukazuje to, co dla Podgórza było ważne zarówno w okresie 20-lecia międzywojennego, jak i w PRL-u. Toruń był miastem urzędników i wojskowych, Podgórz - miastem  (później dzielnicą) kolejarzy.

Malownicze zimowe ujęcia kościoła i klasztoru...

...oraz przykościelnego pola, dzierżawionego przez lata 

przez Stanisława Lendziona, znanego podgórskiego ogrodnika.

Charakterystyczna, pochyła wierzba nad przykościelnym stawkiem 

w latach 50. XX w.

...i dziś, w stanie rozkładu.

Kolejne kadry ze stawkiem - pełne światła i letniego powietrza.

 

Dalej kilka ujęć ukazujących Podgórz współczesny, ale w konwencji starej fotografii. 

Bo w wielu miejscach tak naprawdę niewiele się zmieniło...

Niektóre podwórka wyglądają niemal tak samo, jak na starych zdjęciach z podgórskich albumów.

Czasem tylko samochód lub inne współczesne akcesoria uświadamiają, 

że to jednak XXI wiek.

A czasem straszą puste okna, skruszałe mury, sypiące się tynki, odpadające detale architektoniczne, zrujnowane zabudowania w podwórkach. Jakby czas nie tylko stanął, ale wręcz cofnął się. Podgórz wymaga pilnej konserwatorskiej opieki. Zabytki - przynajmniej opracowania dokumentacji (dopóki jest, co dokumentować).

Na niektórych podwórkach można mieć wrażenie, jakbyśmy przenieśli się w czasie.

 

Zetknięcie starego z nowym bywa malownicze. Spróbujmy starać się dostrzegać takie niuanse. To wzbogaca - zarówno nas, jak i obraz naszego Podgórza, sposób postrzegania jego specyfiki i różnorodności.